Πεγκί, Σαρλ

(Peguy, Charles, Ορλεάν 1873 – Βιλρουά 1914). Γάλλος συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος. Σοσιαλιστής, έπειτα καθολικός ορθόδοξος και εθνικιστής, σκοτώθηκε στον πόλεμο, κατά τη μάχη του Μάρνη. Ο Π. άσκησε κολοσσιαία επίδραση, με αντιγερμανικές τάσεις, στους νέους της γενιάς του. Η ταραχώδης ζωή του και η παράξενη προσωπικότητά του, που εκδηλώθηκε προς διάφορες κατευθύνσεις και με την ίδια ορμητικότητα, τον καθιστούν κύριο ήρωα των έργων του. Αφοσιώθηκε με εκπληκτική αυταπάρνηση στη δημοσιογραφία. Το 1900 ίδρυσε τα Τετράδια του Δεκαπενθήμερου (Cahiers de la Quinzaine), που συνέχιζε να τα εκδίδει τακτικά έως τον θάνατό του. Η ανεξαρτησία του από κάθε δέσμευση είχε ως τίμημα μια ζωή φτώχειας και αθλιότητας, το περιοδικό, όμως, εκπλήρωσε ένα εξαιρετικό πνευματικό λειτούργημα και φιλοξένησε τα πρώτα έργα συγγραφέων που αργότερα έγιναν διάσημοι. Από τις περιφημότερες μάχες του ήταν εκείνη που έδωσε για την αναθεώρηση της δίκης του Ντρέιφους, αν και δική του βιαιότητα και το ελάχιστα κριτικό πνεύμα του τον οδήγησαν συχνά σε άδικες άγριες πολεμικές. Στο ποιητικό έργο του ξεχωρίζουν: Το μυστήριο της ευσπλαχνίας της Zαv ντ’ ‘Αρκ (1910), επανέκδοση παλαιού έργου του, που φωτίζεται από την ανάκτηση της πίστης. Ακολούθησαν Η πύλη του μυστηρίου της δεύτερης αρετής (1911), Το ταπέτο της Αγίας Γενεβιέβης και της Zαv ντ’ Αρκ (1912), Το ταπέτο της Παναγίας, που περιλαμβάνει την περίφημη Παρουσίαση της Μπος στην Παναγία της Σαρτρ (1913), Εύα (1913). Τα τελευταία έργα του, με την απλή ευσέβεια και τον αυθόρμητο λαϊκό συμβολισμό τους, ξαναθυμίζουν ένα είδος μεσαιωνικής λογοτεχνίας.